ik kan niet meer, ik heb geen kracht meer, laat me nu maar gaan
ik heb genoeg van medicijnen, van het liggen voor het raam
mijn strijd is eindelijk gestreden, ik heb genoeg van dit bestaan
laat me nu mijn ogen sluiten, laat me nu maar eindelijk gaan
ik heb geen zin meer in die spuiten, in dit oude, broze lijf
ik kan me haast niet meer bewegen, al m’n spieren die zijn stijf
ik kan haast niets meer zelfstandig, ik ben een plantje zonder licht
alsjeblieft, laat me niet meer lijden, wees een man, en doe je plicht
laat me ontpoppen uit dit lichaam, als een vlinder naar de zon
laat me los, dan kan ik sterven, en vraag me niet waarom
ik ben niet bang, ‘k ben ongeduldig, voor het moois dat komen gaat
zeg nu vaarwel, en droog je tranen, want anders kom ik nog te laat