Ik word wakker
Van vogels die fluiten
van het zoemen van de bij
Naast me ligt mijn makker
Ik kijk naar buiten
En zie de zon maar dat is nu al voorbij

Bewolkt is het inplaats van zonneschijn
Regen inplaats van droog
Angst in plaats van iemand houden
Nu voel je alleen de pijn
En ziet dat de tijd vervloog
Nu kan je even niet meer vertrouwen

Weer ingekeerd in je eigen lichaam
Even je tranen in je zelf laten lopen
Dan even je tanden op elkaar en flink zijn
Dan zie je in eens de hele wereld anders staan
En toch blijf je iedereen keer weer hopen
Dat er eens een einde komt aan de pijn

Maar flink zijn is wat mensen van mij verwachten
Ik spreek ze moed in en ben flink voor hen
ik geef niet snel mijn ongelijk toe
Maar ergens anders zijn mijn gedachten
Want dit is niet wat ik ben
Maar wat ik ben dat doet er niet toe

Ik ben bang
Om weer liefde te geven
Of me te binden
Die duurt wel echter te lang
Want ik sta er soms van te beven
Zal ik ooit de ware vinden?

Waar ik mezelf ben
Die niks van mij verwacht
Waar ik van hou
Die mij door en door ken
Die naar mij glim lacht
En die ik eindeloos vertrouw

Ik weet niet of dat ooit komt
Mijn vertrouwen is kapot
mijn muur doorbroken
Dus hou ik achter de hand mijn groote mond
En scheld ik iedereen die pijn doet verrot
Maar toch blijf ik hopen

Dat die dag ooit komen zal