Je zei vandaag "ik zwijg voor altijd."
maar snap je dan echt niet, dat ik je nodig heb
en niet alleen je gezicht en lichaam maar, ook jou woorden
want soms zijn je woord kort, toch hebben ze veel effect op mij.

Dus toen je vandaag tegen me zei: "Ik ga zwijgen voor eeuwig."
toen storte mijn wereld in en begongen de tranen te stromen
ik wil jou niet alleen maar zien, ik wil ook jou woorden horen

Het doet me zoveel pijn want ik wil jou niet kwijt geraken
maar stilaan beetje bij beetje ben ik je toch aan het verliezen
Het maakte me kwaad want ik wil jou eeuwig bij me hebben
en niet alleen je gezicht en lichaam, nee ik wil ook jou stem horen

Die me in deze moelijke tijd toe fluistert in men oor: "Alles komt goed."
je was er altijd voor mij en zei zo vaak tegen me: "Samen zijn we sterk, samen kunnen we alles aan."
Nu denk ik terug aan die woorden en ik beging te huilen.

Er knaagt binnenin me een gevoel en één vraag spookt constant door mijn hoofd: "Wat heb ik jou toch misdaan? dat je plots voor eeuwig wilt zwijgen."
Constant spook die vraag door mijn hoofd maar, ik weet dat ik er nooit een antwoord op zal krijgen.
Want vanaf vandaag ga je zwijgen voor eeuwig en altijd
maar je besef niet hoeveel pijn jij mij daarmee doet.

Want na vandaag ben ik jou kwijt voor eeuwig en altijd
maar wie zal mij nu dan troostten als ik verdrietig ben?
wie helpt mij door deze moeilijke tijden door?
Wie... wie weet zal ik nu ook stilaan zwijgen en ook verdwijnen.

Want zonder jou is mijn leven leeg en niet compleet
dus een leven zonder jou wil en kan ik niet
want meis ik mis je elke dag en nacht, ik wou dat jij bij me was
en zou spreken want je stem was zo mooi en zacht dat ik die heel erg hard mis.

Ik wou dat alles weer zoals vroeger werd
dat jij terug bij me kwam en weer ging spreken
en dat onze vriendschap gewoon terug zou verder gaan..