Jammerlijk besef
Als ik alle herinneringen opsom,
dan schrijf ik een boek.
En ik kan doorgaan,
jaar na jaar, eeuw na eeuw.
Want ik heb schrik,
dat alle herinneringen zullen verdwijnen,
tot je niets meer bent,
enkel je naam.
Het was een grouwe, sombere dag,
die dag dat je ons verliet,
maar we waren er allemaal,
iedereen die van je hield.
Je hebt me nog herkend,
die allerlaatste keer,
je sprak mijn naam,
tot drie keer toe.
En zonder dat ik het goed besefte,
nam je toen afscheid.
Misschien had ik langer moeten blijven,
iets meer moeten zeggen,
moeten roepen om je hier te houden.
Er kan nog zoveel geschreven worden,
maar een litteken is er altijd,
gelukkig vind ik dit voor een keer niet erg.
dan schrijf ik een boek.
En ik kan doorgaan,
jaar na jaar, eeuw na eeuw.
Want ik heb schrik,
dat alle herinneringen zullen verdwijnen,
tot je niets meer bent,
enkel je naam.
Het was een grouwe, sombere dag,
die dag dat je ons verliet,
maar we waren er allemaal,
iedereen die van je hield.
Je hebt me nog herkend,
die allerlaatste keer,
je sprak mijn naam,
tot drie keer toe.
En zonder dat ik het goed besefte,
nam je toen afscheid.
Misschien had ik langer moeten blijven,
iets meer moeten zeggen,
moeten roepen om je hier te houden.
Er kan nog zoveel geschreven worden,
maar een litteken is er altijd,
gelukkig vind ik dit voor een keer niet erg.
Reacties op dit gedicht
| balance is the key: | Zondag, januari 23, 2011 13:46 |
| veel sterkte! groet, balance |
|
| Nummer 127 : | Zondag, januari 23, 2011 13:32 |
| elk afscheid, hoe lang egleden ook, doet pijn en zal dat blijven doen tot een mooie herinnering. sterkte yanncall! Bart |
|
Over dit gedicht
| Auteur: yanncall | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2011 | ||
| Thema's: | ||