Oh, had ik maar...
Oh, had ik maar...
Had ik maar iemand om bij uit te huilen,
om even mijn verdriet bij kwijt te kunnen,
om me zelf even te verschuilen..
Had ik maar iemand die een arm om me heen sloeg,
die verder keek dan de tranen in mijn ogen,
en naar mijn gevoelens uit zichzelf vroeg..
Had ik maar iemand die mij begreep in dit verdriet,
iemand die mij troostende woorden gaf,
iemand die mijn schreeuw om hulp ziet..
Had ik maar iemand die er voor me wilde zijn,
die mij wel te moeite waard vindt,
die wel een vriend wil zijn in tijden van pijn..
Had ik maar iemand waar ik naar toe kon gaan,
gewoon even het gevoel weer hebben,
om niet het alleen in deze strijd te staan..
Had ik maar iemand om even mee te praten,
even iemand waar ik afleiding bij krijg,
gewoon even een moment geen traan laten..
Oh had ik maar iemand, ik voel me zo alleen,
ik zit hier in het donker, verdrietig en wanhopig,
wat moet ik nu nog doen, waar kan ik nu nog heen....
Reacties op dit gedicht
| A.C. Meerman: | Woensdag, januari 26, 2011 21:05 |
| Mooi geschreven meid ;) En ik weet sowieso 1 iemand die je altijd een luisterend oor wil bieden, die altijd een schouder heeft om op te huilen, die altijd een arm om je heen wil slaan, om er voor je te zijn, om je te helpen ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Angel~Of~Love | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2011 | ||
| Thema's: | ||