ik heb een mooie glazen kast
een spronkstuk voor het oog
van onderen twee laden
van boven met een toog
hierin bewaar ik mijn mooiste kopjes
aan ieder kopje kleeft een verhaal
soms houdt ik ze even in mijn handen
en poets ik ze allemaal
voorzichtig zet ik ze terug
ik wil ze nog niet kwijt
ze zijn zo breekbaar,zo fragiel
als ze breken geeft dat spijt
de mooiste kopjes achterin
die mogen echt niet stuk
een kopje,nog van mijn oma
het bracht mij nog geluk
een kopje uit mijn kindertijd
niet meer te vervangen
ik wreef met mijn vinger langs het randje
dat beeld bleef bij mij hangen
dan is er nog dat mooie chinese
van dat flinderdunne porselein
je kijkt er bijna doorheen
zo teer ,breekbaar,zo fijn
met de roze lotusbloemen
fragiel tussen het tere groen
ik heb er nooit uit gedronken
dat durfde ik niet te doen
dat kopje vertelt een eigen verhaal
dat hele bijzondere kopje
vind ik eigenlijk
het mooiste van allemaal

xxx heidekind