Verdriet
Ik voel me gevangen,
in een web van verdriet,
ik wil me niet uiten,
hoop dat niemand het ziet.
Mijn hart krimpt samen,
een brok in mijn keel,
ik probeer het te dragen,
maar het word me soms teveel.
Het liefst zou ik gaan huilen,
dus gaat mijn hart op slot,
want zou ik het uiten,
Dan ga ik kapot.
(Ik/je)
Reacties op dit gedicht
| Harmke Breman: | Maandag, februari 21, 2011 21:58 |
| ik heb een hele tijd in deze cirkel gezeten, maar ben er nu gelukkig overheen | |
| DutchSnow: | Maandag, februari 21, 2011 21:11 |
| ik vind het een heel mooi gedicht ik heb het laatste tijd ook dat gevoel.. | |
| windwhisper: | Dinsdag, februari 01, 2011 06:58 |
| toch zou huilen al is het even maar je opluchten, heel bijzonder goed je gevoel beschreven lieve groet en sterkte Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Harmke Breman | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2011 | ||
| Thema's: | ||