Klein maar fijn
Ik reed met mijn BMW
Na het werk
De horizon tegemoet
(ik moet toevallig die kant op)
Toen mij het besef beving
Dat de mensheid
Slechts een vreselijk
Dunne laag vormt
Op de wereldbol
Die op zijn beurt
In het geheel der dingen
Ook al bepaald niet
Tot de grootste behoort
Het had me nooit eerder
Echt gestoord
Maar op dat moment dacht ik:
Al ben ik nog zo’n stoere vent
Ik blijf een stofje
Een onbetekenend niets
Klein in mijn grootheid
Maar toch ook gelukkig:
Groot in mijn kleinheid
En reed door
Reacties op dit gedicht
| Indy Toma: | Woensdag, februari 02, 2011 19:32 |
| Ik realiseer me hetzelfde: maar rijd wel door in mijn fiatje. | |
| windwhisper: | Woensdag, februari 02, 2011 12:39 |
| een mooike die overdenking, ik las het graag, het doet ook mij denken lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rick Ritterbeeks | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||