zoveel tranen rollen over mijn wangen
zoveel tranen met zoveel pijn
onse liefde had nooit mogen gebeuren
onse liefde had nooit zo mogen zijn
waarom wil je dan niet uit mijn hoofd
waarom dwalen je woorden nog in het rond
ik kwijn weg in het duister
en hoor het verdriet in mn stem als ik je naam zachtjes fluister
de emoties lopen hoog op
wanhoop overdondert mijn hele lichaam
even hoor ik iets dat ik herken
het komt bekend voor het is jouw stem
het maakt me rustig,maar toch onzeker
de stilte valt weer terug
ik ben weer alleen..........