Haar hart volgen
...
Ik kijk voor mij uit
en zie je langzaam verdwijnen
opgeslokt door de verste
verte en verslonden door
horizontale lijnen
Mijn hart volgt je, wankelend
op het onverharde pad der tranen
maar ik blijf stil, staan
onbewogen in de verwijderdheid
van ongevulde oceanen
Ik raak je kwijt, vergeven
aan zon en eeuwigheid
want zie daar sta je al, als stip
aan laatste zin, je zwaait
en neemt – je onbesproken afscheid
F.
Ik kijk voor mij uit
en zie je langzaam verdwijnen
opgeslokt door de verste
verte en verslonden door
horizontale lijnen
Mijn hart volgt je, wankelend
op het onverharde pad der tranen
maar ik blijf stil, staan
onbewogen in de verwijderdheid
van ongevulde oceanen
Ik raak je kwijt, vergeven
aan zon en eeuwigheid
want zie daar sta je al, als stip
aan laatste zin, je zwaait
en neemt – je onbesproken afscheid
F.
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, februari 03, 2011 15:40 |
| Wondermooi gedicht! | |
| Innerchild: | Donderdag, februari 03, 2011 11:20 |
| Lang geleden niet gelezen ... maar deze is mooi ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||