de trein naar Nergenshuizen
waren het regendruppels
die ik over je wangen rollen zag
droogde je je nagels
of zwaaide je me nog gedag?
je werd hoe langer hoe kleiner
naarmate je verder weg was
m'n lief heeft me verlaten
ze was ons leven moe
de trein die ze nam ging overal naar toe
behalve naar Nergenshuizen
daar weet niemand van pijn
waar in geen velden of wegen
nergens maar dan ook nergens
huizen te bespeuren zijn
van de trein naar Nergenshuizen
was alleen de rookpluim nog te zien
ik stond als een imbeciel te zwaaien
tegen beter weten in te hopen
dat ze aan de noodrem trekken zou
misschien
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Desiderius | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||