Het Gemis

Verloren voel ik mij zonder jou, nu jij er niet meer bent. Sinds ik je voor het laatst zag, stond er op jouw gezicht nog een lach. Die ene dag herinner ik mij nog goed, dat ik je daar nog zag staan. Samen hebben we veel gelachen, maar hebben we ook verdriet gedeeld. Op elkander konden we altijd steunen, samen waren we als één. Vrienden tot het bittere einde toe, voor elkander zouden we er altijd zijn… Maar nu jij er niet meer bent, voel ik diep van binnen de pijn. Het verdriet dat ik voel, alles lijkt zo zinloos en zonder doel. Onvoorstelbaar is dat de wereld verder zal gaan, hoe ook ik verder zal moeten. Toch kan ik je niet loslaten, kan ik je niet meer laten gaan. Vanaf de eerste dag dat ik je zag, je gezicht bedrukt met een lach… Toen wist ik dat jij en ik meer waren dan vrienden, maar nu ben je er niet meer… Verdriet is wat ik enkel voel, maar ik weet dat ik verder zal moeten. Ook zonder jou in mijn leven, zal ik niet te lang stil kunnen staan. Of ik mij nog compleet zal voelen, dat zal ik niet weten. Daarom zal ik je altijd blijven herinneren, en zal ik je nimmer meer vergeten