Raaskolk
Ik relaas in kolken raaskalk
omdat ik leeg ben in deze nietste
verpieterd in het groen zijn
vergrijsd in loosheid, ontwijsd
van het proberen en tanden bijten.
Ik grijp gretig naar de grond, zwart ter aarde
als enige handvast die te krijgen valt
en nog glipt zand tussen vingers vandaan,
zal ik strijdend met het lot ten onder gaan.
Schop, sla, bijt, krap me naar onzichtbaarheid
verwijt me; ik ben toch nooit goed genoeg.
omdat ik leeg ben in deze nietste
verpieterd in het groen zijn
vergrijsd in loosheid, ontwijsd
van het proberen en tanden bijten.
Ik grijp gretig naar de grond, zwart ter aarde
als enige handvast die te krijgen valt
en nog glipt zand tussen vingers vandaan,
zal ik strijdend met het lot ten onder gaan.
Schop, sla, bijt, krap me naar onzichtbaarheid
verwijt me; ik ben toch nooit goed genoeg.
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, juli 14, 2016 15:17 |
| Prachtig geschreven. Ik meen er een grote drijfveer uit op te maken want bij lezen lijken de woorden over elkaar heen te buitelen. Knap! Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Looortje |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||