Hij heette Valentijn
Hij heette Valentijn
ik heb eens een echte Valentijn gekend
hij was een studievriend
van mijn voormalige husband
ik werd verlegen onder zijn warme stem en blik
omdat ik warmte niet goed kende
bezorgde die me alleen maar schrik
hij hield ontzettend veel van bomen
niet van die staand personen maar van woordenstromen
hij bracht altijd bonbons of bloemen voor me mee
ook mijn dochtertje kreeg Ome Valentijn altijd tevree
hij gaf haar eens een bordje met een clown erop
een gouden kartelrandje omlijstte deze gekke kop
het bord is door de tand des tijds een beetje aangetast
het goud vervaagd en de kleur is door
de afwas aangepast
toen mijn dochter destijds het huis wilde verlaten
kreeg ze het bordje ineens weer in de gaten
die is van mij hoor ik neem dit
naar m'n nieuwe stekkie mee
dat ging echt niet door hoor
dus zei ik haar ronduit nee
ik breng het wel als ik weer
eens langs ga komen
dus niet, gemeen hè
dit was gewoon
het bordje van mijn dromen
tot in de late uurtjes zaten wij gedrie te praten
om een uur of twee ging je ons huis pas weer verlaten
verdwenen was ook de franse kaas van tafel
en wel in onze duitse dog z'n grote wafel
je ging vaak naar Ierland uitgerust met hengel en snoer
je hield wel van een ellenlange kilometertoer
je zat daar heel alleen te vissen in een roeibootje
je gooide altijd alles terug geen vis legde het loodje
de lucht van wilde havanna's hing nog dagenlang in huis
dat was voor ons niet-rokers natuurlijk wel een kruis
maar toentertijd was binnen paffen nog heel gewoon
de witgekalkte muren kregen we met moeite schoon
je bent je nu hoog boven de wolken aan het verschuilen
als ik aan je denk begin ik spontaan te huilen
want na de echtscheiding
kwam je nog wel eens bij mij aan
'k voelde me dan opgelaten
wist niet waar te gaan of staan
maar je wilde alleen maar vriendschap
en een luisterend oor
dat had ik egoïste die ik was
helemaal niet door
misschien geniet je nu boven van je lijfdrank
Franse cognac een grote bel
ja, een levensgenieter was je lieve Valentijn
gelukkig wel !
xxx
13-2-2011
wr
Reacties op dit gedicht
| Henk Dekkers: | Dinsdag, april 07, 2015 12:51 |
| Ontroerend en mooi | |
| balance the key: | Zondag, februari 13, 2011 20:29 |
| erg graag gelezen! groet, balance |
|
| de zevende mucho: | Zondag, februari 13, 2011 19:31 |
| ah, meestal is het andersom dat is dan weer grappig op het oneindig rijmen na zeg ik het was me een lang verhaal met een hart bedankt! |
|
| Mady: | Zondag, februari 13, 2011 19:13 |
| Net als fairouz vind ook ik dit een heel mooi verhaal hij zal wel naar je neerkijken nu vanuit de hemel gewoon genieten van de mooie momenten van vroeger, liefs |
|
| Fairouz: | Zondag, februari 13, 2011 17:25 |
| ( omdat hij volgens je verhaal een levensgenieter was ) daarom alleen al ! liefs.... | |
| Fairouz: | Zondag, februari 13, 2011 17:17 |
| mens wat een heerlijk verhaal. Ik heb er van genoten en met je meegeleefd.En ook zo lekker oprecht want je had zeker een zwak voor hem wat voor hem best moeilijk moet zijn geweest. Ik moet ook weer eens wat persoonlijke dingen in sturen. Zeg, bedankt dat ik dit mocht lezen...en een fijne dag morgen ( juist he ? ) Liefs, Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wervelende regenboog |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||