Vervelend leven
Ik weet het niet meer
De weg raakt verloren
Alle gedachtes en troep
vliegen om mijn oren.
Niemand begrijpt wat ik zeg
Ik word boos en droevig
Mensen snappen het niet
Zij zijn gelukkig
Van binnen doet het zeer
Het brand met kapot
En niemand die het ziet
Het voelt of ik ben weggerot.
Dan plots lijkt de oplossing dichtbij
En streef je die te bereiken
Maar je word teruggetrokken
En beginnen ze weer te zeiken.
Shit happens,
but life goes on.
Ik moet er mee leven
Misschien leer ik ervan.
De weg raakt verloren
Alle gedachtes en troep
vliegen om mijn oren.
Niemand begrijpt wat ik zeg
Ik word boos en droevig
Mensen snappen het niet
Zij zijn gelukkig
Van binnen doet het zeer
Het brand met kapot
En niemand die het ziet
Het voelt of ik ben weggerot.
Dan plots lijkt de oplossing dichtbij
En streef je die te bereiken
Maar je word teruggetrokken
En beginnen ze weer te zeiken.
Shit happens,
but life goes on.
Ik moet er mee leven
Misschien leer ik ervan.
Reacties op dit gedicht
| Autumn2: | Dinsdag, februari 15, 2011 19:11 |
| Heel herkenbaar dit; gewoon blijven gaan zou ik zeggen, nooit opgeven! sterkte | |
| spring-in-het-veld: | Dinsdag, februari 15, 2011 14:46 |
| gewoon een leuk gedichie schrijven, dan krijg je leuke reacties, die maken het leven dan weer heel even leuk, daarna kan je weer volop treurnissen zo je wilt.. ...is mijn advies (a) poing |
|
| ela: | Dinsdag, februari 15, 2011 13:28 |
| Als pessimisme de kop opsteekt is het tijd om van omgeving te veranderen. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Light-press | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||