Ik heb geen zin, ik heb geen zin,
Want die jongens doen steeds hun ding
Steeds weer opnieuw, constant hetzelfde gedoe
Hoe ik mij erbij voel, dat doet er niet toe.

Voor hun is het een verslaving, ze kunnen het niet laten
Zelf ben ik bang voor wat er gebeurd als ik zou praten
Me ertegen verzetten, dat zal ook niet werken
Want zelfs dat weten zij wel weer in te perken.

Ja ok, ik weet het, dit klinkt allemaal wel erg laf,
Maar ondertussen vraag ik me toch angstig af
Is er iemand die mijn kreet om hulp kan horen
Of is er dan echt niemand die zich om mij wil bekoren?

Elke dag hoop ik dat het weer anders zal zijn,
Eindelijk een dag zonder al die pijn
Daarom denk ik soms.. zal ik het lot zelf maar eens helpen?
Je weet wel, kort en hard, straks zo plat als de schelpen…

Het heeft geen zin, ik heb geen zin
En morgen.. Trap ik er gewoon weer in!