Ingetuind
Heb ík het dan te bont en blauw gemaakt?
Toch was het jij die voor mijn tuin verscheen
– jouw carnivorenkop kon nergens heen –
en mij met al je rapen had geraakt.
Ik ploeg mijn groene vingers in de grond,
de aarde zacht vannacht maar lang niet dood:
hij neemt, maar geeft, en waar ik giffen spoot
daar kruipt nog altijd wanhoop in het rond.
Het zand grijpt hongerig mijn handen vast;
wellicht al aardig zwart op het moment,
dit huidig mat en loos natuurtalent
dat ooit het wit wel van mijn lichaam wast.
Ik heb je in mijn gaardegraf gesleurd;
het grasveld enkel rood- en doodgekleurd.
Toch was het jij die voor mijn tuin verscheen
– jouw carnivorenkop kon nergens heen –
en mij met al je rapen had geraakt.
Ik ploeg mijn groene vingers in de grond,
de aarde zacht vannacht maar lang niet dood:
hij neemt, maar geeft, en waar ik giffen spoot
daar kruipt nog altijd wanhoop in het rond.
Het zand grijpt hongerig mijn handen vast;
wellicht al aardig zwart op het moment,
dit huidig mat en loos natuurtalent
dat ooit het wit wel van mijn lichaam wast.
Ik heb je in mijn gaardegraf gesleurd;
het grasveld enkel rood- en doodgekleurd.
Reacties op dit gedicht
| ChildrenOfTheDamned: | Vrijdag, februari 18, 2011 01:04 |
| Mooi woord, gaardegraf! Sterk gedicht ook ;) |
|
| Bosdruifke: | Vrijdag, februari 18, 2011 01:01 |
| Dat is een met behulp van dichterlijke vrijheid samengesteld woord voor een graf in een gaarde, oftewel in een tuin. | |
| wijnand.: | Vrijdag, februari 18, 2011 00:41 |
| sterk werk .een vraag wat is gaardegraf | |
| Sheena: | Vrijdag, februari 18, 2011 00:16 |
| ja lekker hoor, en dan moet ik het tegen je gaan opnemen in de strijd, ik zou bijna mijn koppie laten hangen mee nee ik pak die strijdbijl ehm schoffel op! genoten! dat dan weer wel *zucht* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bosdruifke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||