het kleine kind bleef bang
ze lachte een kleine droeve lach
met haar hand streelde zacht haar wang
wat voor troost ze wilde geven
het kleine kind bleef bang
ze durfde niet te vragen
al duurde het een leven lang
het antwoord was in het verborgene
het kleine kind bleef bang
alle steun die zij ook kreeg
het drong nooit tot haar door
de woorden werden niet verstaan
daar waren geen troostende woorden voor
soms lachte ze een droeve lach
al duurde dat nooit lang
wat voor moeite men ook deed
het kleine kind bleef bang
xxx heidekind
met haar hand streelde zacht haar wang
wat voor troost ze wilde geven
het kleine kind bleef bang
ze durfde niet te vragen
al duurde het een leven lang
het antwoord was in het verborgene
het kleine kind bleef bang
alle steun die zij ook kreeg
het drong nooit tot haar door
de woorden werden niet verstaan
daar waren geen troostende woorden voor
soms lachte ze een droeve lach
al duurde dat nooit lang
wat voor moeite men ook deed
het kleine kind bleef bang
xxx heidekind
Reacties op dit gedicht
| heidekind: | Vrijdag, februari 18, 2011 17:25 |
| ik zit in een verwerkingsperiode,teveel verdriet die ik in mijn gedichten verwerk bedankt voor het compliment liefs hilda |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, februari 18, 2011 15:48 |
| heel gevoelig gedicht, ik les je graag heidekind, jij schrijft echt heel mooi, ondanks dat dit droevig is! liefs,dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: heidekind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||