Vergetingsvol.
Waar ik verwachtingsvol omdraai
kantel je me tot toekomstdromen
hakkel en breek ik over brokstukken
mijn eigen gedachten open
tot schreeuwen eigen stilte draagt
- mijn oren waren allang doof.
Blikt het terug naar ver-gisteren
droomt deze droom nachtmerries
valt de wereld op zijn knieën
en smeekt inzichten, vergezichten
de hemel in stijgende lijn blijkt weeral
een Godvergeten sprookje.
| Jasper de Jong: | Vrijdag, februari 18, 2011 17:51 |
| Vergeten en vergeven en dan gewoon weer verder gaan. Soms kun je daar maar beter geen spinsels over hebben... | |
| Quicksilver: | Vrijdag, februari 18, 2011 15:36 |
| sterk verwoord gedicht, bijzonder knap geschreven! liefs,dicky |
|
| arie: | Vrijdag, februari 18, 2011 14:35 |
| en? hielp die kwaadheid je verder? De wereld draagt jou.. of draag jij de wereld? ;) X |
|
| DrieGeetjes: | Vrijdag, februari 18, 2011 12:12 |
| Oops! Marina is kwaad. Houdoe! :) |
|
| Auteur: Marina van Vledder | ||
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||