Bladeren als mensen
Duizenden bladeren vallen onschuldig op de grond
Zo stil en ongehoord dat we er niet bij stilstaan
Hoe ze zich moeten voelen
Alsof het ons niks kan schelen
En het de normaalste zaak van de wereld is
Laten wortels zich los
En vallen ze op de grond
Verpletterd door grote mensenvoeten
Die roekeloos door het leven gaan
We vallen neer voor een verlaten maatschappij
Waarin geen tijd meer is voor de gevoelens van anderen
Getekend gaan we door het leven
Met als toekomst dat een dag waarop onze tijd is gekomen
Om naar een wereld te mogen gaan zonder pijn, haat en verdriet
Zo stil en ongehoord dat we er niet bij stilstaan
Hoe ze zich moeten voelen
Alsof het ons niks kan schelen
En het de normaalste zaak van de wereld is
Laten wortels zich los
En vallen ze op de grond
Verpletterd door grote mensenvoeten
Die roekeloos door het leven gaan
We vallen neer voor een verlaten maatschappij
Waarin geen tijd meer is voor de gevoelens van anderen
Getekend gaan we door het leven
Met als toekomst dat een dag waarop onze tijd is gekomen
Om naar een wereld te mogen gaan zonder pijn, haat en verdriet
Reacties op dit gedicht
| DrieGeetjes: | Woensdag, februari 23, 2011 18:32 |
| Ik vind dit een goed gevonden gedicht, Tjupke. Als je het nog een beetje bijschaaft, is het een goed geschreven gedicht. Je legt goede verbanden. Voorbeeld: Zo stil en ongehoord, vind ik prachtig gevonden! :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tjupke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||