als ik in het bos loop is het onvoorstelbaar te beseffen dat er elders wordt gevochten

dat de mensen met macht,altijd hebben gekregen wat ze zochten

dat er mensen zijn,die niet eens weten wat vrede is,
die niet weten dat leven ook vreugde is

onvoorstelbaar dat er kinderen zijn die nooit in het licht mogen leven,maar ondergronds hun werk moeten doen

die niet weten wat liefde is,afwerend zijn van een zoen

onderdrukt,verwaarloosd door een misbruikte macht

voor deze kinderen is het altijd nacht

niet te geloven dat er mensen zijn,die leven op een vuilnisbelt,
op zoek naar eten of iets van waarde
waar alleen nog overleven telt

als ik wandel in het bos en ik hoor de eksters krijsen
ver weg van al dat leed

ben ik blij me te beseffen,dat er iets is wat liefde heet
prijs ik mezelf gelukkig al voel ik mij in mijn hart zo triest
dat het uiteindelijk de duivel is,die het weer verliest

xxx heidekind