Gisteren is opgelost in de nevel van het heden.
Morgen verbergt zich in de ochtendglorie.
Vandaag staat te popelen van ongeduld
om ook een deel te zijn van jouw leven.
Je denkt dat wanneer je elke dag wakker wordt,
dat je weer een stap dichter staat,
bij de poort van het einde.
Ik leef om te genieten van elke seconde
die me het leven gratis geeft,
zonder rekening te houden met die verdomde tijd.
Jij voelt weer koud aan
door al je zwarte gedachten.
Gewoon omdat je weer
naar de diepte wil zwemmen.
Ik zwem naar de zon
voor haar warmte en licht
welke mijn lichaam naar snakt
als een bloem in het asfalt.
Jij ligt in een lawine
gevoelloos en kil.
Wachtend op de volgende winter
in het midden van de zomer.