Eend aan visserl(at)ijn

Ik moest echt een paar keer kijken

want ik wist niet goed wat ik nu eigenlijk zag

maar daar in het water lag jij te rillen

niet in staat ook maar iets te gillen

verdwenen was op slag mijn lach

moest ik je zien te bereiken.

Aan het eind van je krachten

probeerde ik bij je te komen

je spartelde niet eens meer tegen

dat was voor mij weliswaar een zegen

maar jij voelde je genomen

waar ik probeerde je lijden te verzachten.

Volledig verlaten dobberde je daar

vast in een visserslijn met een haak van lood

in je vleugel vast geslagen

voelde ik je onbehagen

in je lijden en nood

stond er niemand eerder voor je klaar.

Het enige dat ik voor je kon doen

was het koude water in

en zien je te bevrijden

maar daarmee was je lijden

niet over en je pijn evenmin

wist ik al met het uittrekken van mijn eerste schoen.

Je rilde en kon niet eens meer bang zijn

je liet me dichterbij komen

ik voelde me zo machteloos

jij zo moe van het strijden en broos

heb ik je bevrijd en meegenomen

de dierenambulance en dierenarts bestrijden je pijn.

Ik wil niet weten hoe het met je is

ik voelde me in ieder geval goed

want hoe het ook voor jou afloopt

je overleven daarop heb ik zeker gehoopt

maar wat jou redding met mij doet

met mijn lijf ging dat ook behoorlijk mis.

Het water was nog veel te koud

mijn lichaam door doorntakken beschadigd

wat ik pas veel later voelde en zag

voor mij niet iets dat niet helen vermag

maar dat lijden van jou door onverzadigd

vissersgedrag vind ik respectloos beschouwd.

Toch speel je al dagen door mijn hoofd

ik hoop echt dat je leven wordt gered

dat ik niet voor niets kou en doornen heb getrotseerd

maar alle eer aan jou, je hebt me geleerd

dat ondanks de moeite je doorzettingsvermogen onverlet

ik in je redding heb geloofd.

Indy Toma