De schaduw voorbij
de schaduw voorbij
zag je arm
opgestoken
in de menigte
een hand
die wenkte
of zwaaide
ik kwam
er niet uit
wilde bij jou zijn
drong langs
de mensen
trapte op tenen
vloekte de
schaduw voorbij
want jij
een open plek
in de eerbied van stilte
jij was gegaan
zag nog je arm
vingers en hand
alleen ik kende je naam
wil melker
27/02/2011
Reacties op dit gedicht
| - Suus -: | Zondag, februari 27, 2011 13:02 |
| mooi. tijd om te laten gaan, zo lees ik het. |
|
| youkie: | Zondag, februari 27, 2011 08:43 |
| goede morgen ken je al de naam dan zal de rest ook wel gaan fijne dag |
|
| Mady: | Zondag, februari 27, 2011 08:28 |
| Wil, dat heb je terug zo wondermooi geschreven, ik maak dat ook soms mee en begrijp volkomen wat je bedoeld, liefs | |
| trucker klaas: | Zondag, februari 27, 2011 08:24 |
| er is steeds die ene .... soms uit het zicht verdwenen die je waar je ook bent tussen de anderen herkend goedemorgen ,klaas |
|
| windwhisper: | Zondag, februari 27, 2011 07:40 |
| dat zie ik dan gewoon voor me, je wilt zo graag er naar toe, je door de mensenmassa heen wurmen, onbereikbaar en als ''t je dan eindelijk is gelukt was het een fatamorgana... lieve groet Cobie goede morgen Wil regendruppels begeleidden de ochtenwandeling en maakten voetstappen sneller dan hondendribbels |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||