Teveel dood gekent
Mijn lieve, lieve Beppe.
Jij wou niet meer,
Het leven liet jou in de steek,
je gedachten klopten niet, jouw lichamelijke pijn,
smoorden jou..
Het zorgde ervoor dat jij toch echt niet meer wou.
Hele dagen op bed, verduft door medicijnen,
Hele dagen slapen.
Morfine was voor jou de oplossing,
Geen pijn, en rustig door kunnen slapen.
Tot je stikte in je eigen vocht,
Tot je de tunnel zag, een enorm licht.
Je opgelucht adem haalde, en begon te glimlachen.
Je ogen glansden, Je zag de hoop in je ogen.
Terwijl jij dit leven verliet.
Jij wou niet meer,
Het leven liet jou in de steek,
je gedachten klopten niet, jouw lichamelijke pijn,
smoorden jou..
Het zorgde ervoor dat jij toch echt niet meer wou.
Hele dagen op bed, verduft door medicijnen,
Hele dagen slapen.
Morfine was voor jou de oplossing,
Geen pijn, en rustig door kunnen slapen.
Tot je stikte in je eigen vocht,
Tot je de tunnel zag, een enorm licht.
Je opgelucht adem haalde, en begon te glimlachen.
Je ogen glansden, Je zag de hoop in je ogen.
Terwijl jij dit leven verliet.
Reacties op dit gedicht
| everything: | Maandag, maart 21, 2011 17:15 |
| Hoewel het weinig voorstelt, maar toch is het fijn te bedenken dat sommige mensen rust vinden bij de dood. | |
Over dit gedicht
| Auteur: -- Celeste -- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||