jij vraagt aan mij: " doe je aan sporten?"
in mezelf denk ik :wat denk je zelf?
ik zeg terug : " nee , ik kan helaas niet meer sporten"
jij vraagt maar door: " waarom dan niet?"
ik denk dan : dat weet je heus wel is al tig keer vertelt
maar tog zeg ik kalm: " ik ben voor altijd ziek"
en wat zeg jij weer;" oh , meisje tog ben je ziek?"
en ik zeg : " ja dat zei ik tog ik ben voor altijd ziek"'
*** is niet egt een gedicht maar ik kan me zelf egt opvreten als mesen alsmaart blijven door vragen , waarom ik iets niet kan , daar baal ik zo ontzettend van en dat sommige mensen dat dan niet willen begrijpen , kan ik soms niet eens begrijpen