Me hoofd is een chaos, ik ben helemaal de kluts kwijt.
Overrompeld met gevoelens, wat me nu nog spijt.

Misschien ben ik inderdaad gewoon te vroeg geplukt.
En is daardoor onze relatie, niet zo goed gelukt.

Maar vooral ben ik bang, Bang voor wat er komen gaat
Bang voor nieuwe dingen, Bang dat ik het hierbij laat.

Bang voor de grote mensen wereld, wat ik nog niet wil zien.
Bang om mezelf te bewijzen, ook al vond jij van niet.

Bang om te gaan werken, Bang om verder te gaan.
Bang voor veranderingen, Ik kan dat nog niet aan.

Bang om mijn ware indentiteit te tonen, de tijd die zal het doen.
Bang om mijn hoofd te verliezen, bij die ene zoen.

Bang om nuchter na te denken, Bang voor veel gedoe.
Bang om 'die' controle kwijt te raken, al ben ik nog zo moe.

Bang voor de toekomst en bang voor het verleden.
Bang daarover na te denken, al is het lang geleden.

Bang om te houden van, Bang dat niet te weten.
De tijd zal het me leren, maar mijn muurtje op jou geweten.

Gewoon van AFBLIJVEN! ik breek hem af wanneer ik er aan toe ben.
Ik moet me er achter kunnen verschuilen, zoals ik mezelf ken.

Bang om de waarheid onder ogen te zien, ik draag liever mijn kleppen voor.
Bang om volwassen te worden en ga zo maar door.

Bang voor vele dingen in het leven, wensen dat ik hier niet was geweest.
Dan was ik tenminste ook niet zo bang, het leven is GEEN feest.

Je kan er niet voor kiezen of je wel geboren word of niet.
Maar als ik daarvoor kon kiezen, dan had ik nu ook geen verdriet.

Het leven is zo moeilijk, er word veel van me gevraagd.
Ik ben toch niet de enigste, die dit met zich mee draagd?

Maar hoe kan het toch dat iedereen zo makkelijk zijn leven lijdt?
Ik ben toch niet de ENISTE?!? of ben ik nu de weg kwijt?

Hoe kunnen mensen zo simpel zijn? zijn ze dan niet bang?
En misschien is dat het wel, wat ik van iedereen verlang?

Ik snap nog zoveel dingen niet, te weten kom ik ze nooit.
Maar ik wil wel betekenis geven, iets wat je niet vergooit.

Ik voel me doelloos op deze aardbol, vandaar al die vragen.
vandaar ook dat bange gevoel, ik stop maar eens met klagen.

Ik ben hier met een doel, Ik weet alleen nog niet wat.
Maar om dat uit te vinden, kies ik eerst een pad.

Hij is (nog) niet naar jou uitgeslagen, dat zegt mijn gevoel.
En daarop moet ik maar vertrouwen, zonder enig doel.

Daarop zou ik ook mijn weg kiezen, gewoon volgen hoe hij gaat.
En 'ooit' zal ik het antwoord vinden, of het nu is of pas laat.

Maar nu laat ik mijn pad leiden, leiden zoals het is.
Je mag best wel weten hoor, dat ik je nu al mis.