De enkeling
DE ENKELING
in de eenzaamheid van de nacht
leest de enkeling zijn leven
massa's kwetsende woorden
die geen zin geven als ze samen bloeden
hij besluit te rusten en lacht
om zoveel ondoordacht verlangen
want rust is hij pas waard
onbestaand, niet in tijd
daarom dus, de herinnering de baas
verzucht hij op de tel van drie
die ene kaars op die smakeloze taart
want ja, zijn feestelijkheid is alleen
zijn tranen zijn tranen voor jullie
en weg is hij, uit het zicht verdwenen
ver weg van de gedachte dat ook
goede mensen zoals hij het nooit
begrepen hebben waarom
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Maandag, maart 07, 2011 23:23 |
| Ik heb gelezen ... | |
| windwhisper: | Maandag, maart 07, 2011 08:44 |
| Bij het lezen werd ik aangeraakt door de sfeer, die pakkend is, moest even slikken denkend aan de thema''s boeiend zeer zeler Goede morgen Cobie met liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||