Als je vrienden geen vrienden meer zijn

En stiekum achter je rug een eigen leven

Gaan leiden

Is de vriendschap een grote leugen

Geweest,

Van wat eens

Geweest was.

Want echte vriendschap laat

Zich niet verloochenen

Laat zich kennen,

Door anderen te verleiden

Jou te kiezen als de aardige

Maar o zo verradelijke

Vriend(in).

Zij die altijd zo eerlijk leek

Zij die altijd zo open was

Was een dichte gluiperige deur

Die piepend de sleutel

Omdraaide van wat eens

Een vertrouwelijke vriendschap

Was.

Maar ach wat een geklaag

Nu eenmaal verlost van die plaag

Heb ik alleen de echte

Vrienden over

Die altijd dezelfde zullen

Zijn, zij die zich nooit

Verloochenen

Zij, die mij nooit verraden

Als vriendin te zijn

Moet je verdienen,

Krijg je nooit kado.

Maar zij die altijd huichelen

En liegen en verdraaien

Zullen zelf het slachtoffer worden

Van hun eigen leugens

Naar hun eigen

Vrienden toe

En op dit soort vrienden

Zit ik niet te wachten

Je mag ze van me hebben...

Want al met al,

Zoveel heeft zij er niet meer....