vierentwintig uur ziekenhuis
Donker, zo donker
boos door onbegrip
terleurstelling
het hielp niet op
voelde me verloren
en zakte diep weg
zonder pardon
haalde ik paracetamol
en slikte ze allemaal in
op weg naar het ziekenhuis
spoelen was te laat
ik werd opgenomen
en werd onder controle gezet
vierentwintig uur
lag ik in het ziekenhuis
rillingen en weg vallen
licht kon ik niet verdragen
koud zo koud
ik voelde en voel me niet goed
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Woensdag, maart 16, 2011 22:14 |
| stevige knuffel(k) je mag weten dat je de moeite waard bent!! xxx |
|
| roosjerood: | Vrijdag, maart 11, 2011 20:02 |
| hopelijk komt het goed met je heel veel sterkte |
|
| Mamsiemomo: | Vrijdag, maart 11, 2011 18:29 |
| lekker bezig.. het ene moment ben je bang dat je dood gaat en het andere moment neem je zelf een handvol pillen. Daar kan ik niets mee. Gebruik je verstand! | |
| youkie: | Vrijdag, maart 11, 2011 17:35 |
| wat erg voor je dikke knuffel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, maart 11, 2011 17:27 |
| verschrikkelijk!!! wat kan ik zeggen? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||