Bang…!
Waar ben ik toch in vredesnaam mee bezig,
naar wat ben ik nu eigenlijk op zoek?
Waarom kan ik het maar niet vinden,
ik kijk in werkelijk elke hoek!
Het enige dat ik vind is leegte,
ruimte waar zich helemaal niets bevind.
Op zoek naar warmte, een veilig huis,
maar het enige wat ik voel is een koude noord-oosterwind!
Al mijn vrienden, ik had ze echt ooit,
waar zijn ze allemaal gebleven?
Hoe is het gegaan, wat ging er nu zo fout,
heb ik onvoldoende om ze gegeven?
Wat een desillusie,
wat een merkwaardig gevoel.
Ik ben alleen, alleen met mezelf,
het is mij niet duidelijk telkens als ik ’s nachts alleen in bed woel.
Ik denk dat ik onderweg ergens,
ook mezelf ben kwijtgeraakt!
Op de één of andere manier, zonder dat ik dat wist,
heb ik eigenlijk zelf afgehaakt.
Dat wordt nog een hele klus,
jezelf terugvinden want ergens moet ik toch zijn?
En toch doe ik het telkens weer,
achter mezelf trek ik mijn eigen rookgordijn.
Opdat ik niet gevonden wordt,
want als men mij vind, mijn schuilplaats wordt gelokaliseerd.
Dan ben ik bang,
want dan wordt ik pas echt met mezelf geconfronteerd!