Meningsverschil

Man en vrouw
Twee handen op één buik.
Alle dagen samen.
Hadden geen woorden nodig
één oogopslag was genoeg.

Hun liefde voor elkaar
was één ketting
met dezelfde gave schakels,
die perfect in elkaar pasten.

Zij schonk hem haar liefde,
hij zijn hart.
Zij leefden voor elkaar,
waren als eb en vloed.

Maar hun meningen
waren verschillend.
Zij was de maan, hij de zon.
De nacht was voor haar
de dag voor hem.

De sterren fonkelden plots
niet meer.
De zon kwam ook niet meer op.
De maan liet haar niet meer zien
en ’s morgens was er mist.

Wroeging kreeg de bovenhand
voor onbenullige kleine dingen.
Ze hadden alleen nog twee
kleine ringen.

Zij om haar ranke vinger
met een fonkelende diamant.
Hij rond de vinger van
een hardwerkende hand.

Hoe was het zover kunnen komen
Wat was er tussen hen vervlogen.
De tijd likte de wonden,
tot zij op een geschikt moment
in een verzoenende oogopslag
elkaar uitbundig terug vonden.

Nu zijn ze weer twee handen
op één buik, met elk hun mening.


Claire Vanfleteren