Zou spreken nu jouw eigen belofte breken ?

En praten zou voor jouw een zonde zijn.

Mag de muur van onze zwijgplicht het niet open breken?

En maakt het mij nu dan al blind?

Nu ik jou al zolang niet mag zien?

Ontneemt het al mijn bezigheden?

Nu mijn inspiratie er niet meer is?

En het jaagt op mij

Maar waarom?

zeg ik tegen mijzelf.

En ik antwoord met :

dat ik de gesprekken zo mis..

Maar hoe zou ik jou dat kunnen zeggen?

In jouw ogen ?

De blik brandt mij van binnen.

Wat als blikken konden doden?

Maar waarom....?

Hier?

In deze lege kamer,

vul ik de leegte met mijn tranen die ik verdom!

Want jouw stilte...

Zelfs die zwijgt tot mij/

En het lijkt t zwijgen tot het graf.

De gedachten van 6 planken,

en de gedachten dat hij echt om mij gaf.

Is nu een gedachte die ik niet meer opmerk,

 tussen die duizend anderen.?

.