Het is weer breekbaar vlees vandaag
ziedend blank
porseleinen wreven
draaien kurkentrekkers in de vloer
maar de pianomeester weet alleen
van de beesten die sluipen
waar al het ander slaapt
hij ruikt ze waar de bloempot staat
de hoer en haar gezel
ze spelen Hauschka op zijn ziel
want hij wankelt naakt
in de klank van onbekende stemmen
navigeert met één wang op het wereldgraf
zijn vraag op elke vraag een testament
voor elke acteur op zijn toneel gestorven
de toegift
een naam vanuit een dochters mond
de laatste loper in een la vol vreemde sleutels
en op de geur van gedeeld bloed
sprokkelt de strandjutter de botten van zijn liefde.