Land van gedoofde zon
Ze kroop terug in haar schulp,
de zee die ons voedde.
Door machten gedreven
die geen mens nog bevroedde.
In een golf van zwartgrijze brei
wierp zij zich brakend over land.
De moeder die ons allen baarde
werd plots moordenaarshand.
Zelfs de zon sloot die dag haar ogen,
om de volgende dag weer te verrijzen,
zonder mededogen.
de zee die ons voedde.
Door machten gedreven
die geen mens nog bevroedde.
In een golf van zwartgrijze brei
wierp zij zich brakend over land.
De moeder die ons allen baarde
werd plots moordenaarshand.
Zelfs de zon sloot die dag haar ogen,
om de volgende dag weer te verrijzen,
zonder mededogen.
Reacties op dit gedicht
| youkie: | Donderdag, maart 17, 2011 07:38 |
| een prachtig schrijven fijne dag |
|
| trucker klaas: | Donderdag, maart 17, 2011 07:35 |
| tja ,de Zon houd het langer vol dan ons .... fraai schrijven groet ,klaas |
|
| roosjerood: | Donderdag, maart 17, 2011 07:15 |
| heel mooi ,een parel | |
| windwhisper: | Donderdag, maart 17, 2011 06:01 |
| nou wat een schrijven, meesterlijk hoor Lieve groet Cobie de juiste snaar rakend |
|
| Nummer 127 : | Donderdag, maart 17, 2011 00:42 |
| sterk, zeer sterk gedicht B127 |
|
| ela: | Donderdag, maart 17, 2011 00:19 |
| Zeer mooi en tegelijk droevig gedicht. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||