moeten missen
mensen moeten missen,
die je duurbaar zijn
omdat zij jou hielpen dragen
door goede en kwade dagen,
zorgt nu voor ondragelijke pijn.
hun stem voortaan nooit meer horen klinken,
die zo vaak zei:
jij bent mijn toeverlaat!
tijdens die vele jaren,
van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.
mijn moed begint te zinken,
'k ben een gebroken man,
die nog amper verder kan.
maar...
ik zal die nooit verdrinken
in kroegen van plezier
waar men,
niet de dood,
maar altijd
't leven viert!
Reacties op dit gedicht
| joz. le bruyn: | Donderdag, maart 17, 2011 20:02 |
| dan hebben we van hetzelfde laken één pak en dat kan tussen mannen een goed gevoel geven! groetjes |
|
| entropy: | Donderdag, maart 17, 2011 19:47 |
| Ik ben ook een man die verder gaat ondanks wat ook dan :) | |
| joz. le bruyn: | Donderdag, maart 17, 2011 11:57 |
| bedankt, toffe knol! joz. |
|
| Fairouz: | Donderdag, maart 17, 2011 10:49 |
| kan me voorstellen dat je de moed in de schoenen staat. Pomp dan maar liever inderdaad want in een verdriet blijven hangen lijkt me erg . Sterkte, Fairouz |
|
| joz. le bruyn: | Donderdag, maart 17, 2011 08:58 |
| inderdaad ,maar dan is het pompen of verzuipen. ik pomp dan toch liever nog! groetjes |
|
| youkie: | Donderdag, maart 17, 2011 08:40 |
| men kan ook verdrinken in verdriet fijne dag |
|
Over dit gedicht
| Auteur: joz. le bruyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||