Ik dacht, ik dacht, ik dacht
dat jij de authentieke was
die gedachtes las, meenam
zodat wij de mythes bleken
die voorheen heel anders leefden
Ik weet, ik weet, ik weet
dat ik niet in je straatje pas
ik alles ben wat jij vergat
nooit had of nimmer zag.
Ik vloek, ik vloek, ik vloek
wel dertig keer jouw naam
krijs ons kwijt uit dit bestaan
pijnlijk en prachtig tegelijk
hoe wij sterven zonder eind.
Ik wil, ik wil, ik wil
dit nooit meer herhalen.