Mijn plaatsje.

In dit plaatsje waarin ik woon,
in dit plaatsje waarin ik leef,
In dit plaatsje dat m'n thuis zou moeten zijn
voel ik me soms zo eenzaam ... zo alleen.

Een plaatsje waar ik zo voor gevochten heb,
een plaatsje waar ik alles heb om gelukkig te zijn;
een plaatsje lekker voor mezelf
maar waar ik soms zielig in een hoekje weg kwijn.

Een plaatsje zo eenvoudig en mooi,
een plaatsje waar schijnbaar niets aan schort,
een plaatsje dat bijna perfect is ...
bijna perfect maar net dat ene dingetje tekort.

Want wie wacht er op me als ik thuis kom,
wie staat er achter die deur voor me klaar,
wie vult die leegte in m'n plaatsje op
en brengt wat kleur in m'n grijze bestaan?

M'n plaatsje heeft maar één dingetje tekort,
iemand die op me wacht en om me geeft,
iemand die dat ene tekort opvult
en samen met mij in m'n plaatsje leeft.

Datgene wat m'n plaatsje nog nodig heeft,
datgene wat m'n plaatsje nog mist,
datgene waar ik al zolang naar verlang ...
datgene wat gewoon een beetje warmte liefde en warmte is.