Is de strijd toch verloren,
door alle factoren.
Het doek toch gevallen,
ben ik toch overvallen.
Toch overvallen door alles in de laatste maanden,
en ik met mijn grote mond beweren, ik hou me wel staande.
Nee ik hield mezelf niet overeind,
en ben bang dat het ook niet meer verdwijnt.
Klaar gestreden en doodmoe,
maar de hardste klap brachten jouw woorden me toe.
Als het je geen donder interesseert als ik ga,
dan jaag ik visioenen achterna,
als ik nog verder ga met deze strijd,
dat gaat ten kostte van mezelf en heel veel tijd.
Alleen kan ik ons gezin niet redden,
daar durf ik best op te wedden.
Waarom dacht ik dat ik deze strijd wel zou winnen,
ik wist blijkbaar niet waaraan ik zou beginnen.
Weer een illusie naar de maan,
en ik heb maanden over dat inzicht gedaan.
Ach die strijd viel nog wel mee,
die was voor ons gezin en ons twee.
Deze strijd kan in moeilijker aan,
Ik kan je niet laten gaan.
Ik kan dit niet opgeven,
We kunnen met zijn 5en nog zoveel beleven…
Maar als het jou niet interesseert als ik ga,
als ik jouw maar in de weg sta.
Dan moet ik jou los laten,
maar wat zal ik mezelf haten.
Ik wil niet zonder jou,
gewoon omdat ik nog zoveel van je hou.
Anders had ik je allang in de steek gelaten,
en waren we nu niet op het punt waar we nu zaten.
Ik ging niet voor niks de strijd aan,
maar ik kan nu alsnog gaan?
Heb ik de strijd dan toch verloren,
sorry dan zal ik je maar niet meer verder storen….