Ach, Alleenheid
ACH, ALLEENHEID
ach, Alleenheid
weet je nog
toen tijd enkel
de onze was?
hoe wezen in wereld
verbleekte en verging?
en de loze vragen
van de zondermens
nog voor het stellen
in stilte stierven?
gelachen dat we hebben
ik, samen met jou, Alleen
ge-lach-en, met ziel en geest
wat mens ooit was geweest
maar gelukkig, door het nooit
opgeslokt, geen gevoel meer
beschoren was in ons samenzijn,
Alleen
ik
ik alleen
zal jou héél erg missen
maar laat je nu gaan
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Dinsdag, maart 22, 2011 17:36 |
| ;) |
|
| ela: | Dinsdag, maart 22, 2011 15:32 |
| Je blijft alleen over, maar je hebt alle herinneringen. ela |
|
| Yellow: | Dinsdag, maart 22, 2011 13:10 |
| dit is zowat het meest originele gedicht dat ik las vandaag, alleen die titel trekt al aan, Y. |
|
| Oorlam: | Dinsdag, maart 22, 2011 12:24 |
| :) mooi wel, qua vorm en inhoud | |
| windwhisper: | Dinsdag, maart 22, 2011 10:37 |
| het doet me eigenlijk een ietwat verstillen lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||