Hersenkraker
En ik hoor het vergeten
vooruitgang die de klok terug zet
of stilstaat zonder verrukking
woorden berekend
koud als de dood
nieuwe voorbijgangers
van een zakelijke God
ze dansen zich dronken
op muziek met monotone toon
wat zich groter denkt valt nog altijd om
evenwichtsloosheid met eigen belang
het defecte kind
lijkt moederziel alleen
schreeuw maar
duizend kelen rood
op een dag
zal het tij keren
een non-Judas kus
een kus die niet vergeet
te zijn, te worden
Reacties op dit gedicht
| witteroos: | Donderdag, maart 31, 2011 23:45 |
| Graag gelezen. Ik hoor het gefluister van de wind. Het bemint ieder kind. Hoop en wens dat de mens zichzelf hervindt als zijnde medemens. |
|
| Quicksilver: | Woensdag, maart 30, 2011 19:36 |
| wauw fijn dat jij er weer bent, bijzonder sterk gedicht Cora! lieve groetjes, dicky |
|
| windwhisper: | Zondag, maart 27, 2011 09:55 |
| Cora heerlijk schrijven ik houd van jouw stijl, heb ik best wel gemist lieve groet Cobie fijne zondag met een lenteglimlach |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cora (ZIJ) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||