waarom is de lach van mijn gezicht verdwenen
en alleen nog maar een traan verschenen
waarom moet ik deze pijn voel net nu ik aan het veranderen ben
moet ik mijn liefst dan echt gaan afgeven
ik leef alleen maar voor hem die ik op aarde heb gezet
ik verzet mij tegen deze pijn maar hoelang kan ik dat vol houden
ik wil wel vechten voor hem maar ik weet niet of ik het kan vol houden
want de tranen lopen over mijn wangen en de boosheid neemt steeds meer de over hand in mij maar
waarom nemen ze mijn kind nu af net nu ik clean ben en ik het gevecht aan kan
hebben ze dan echt geen fatsoen in in hun lijf en gaan hun gewoon over lijken
maar ik laat mijn zoon niet gaan ze kunnen het bekijken
ook wordt dit mijn dood ik hou mij maar groot voor mijn kind
of er niks aan de hand is
maar onder tussen ga ik kapot
kapot van verdriet en van angst dat ik hem kwijt raak want als ik geen zeggenschap meer over hem heb wat is het dan nog van mij een stuk vlees wat van mij af komt maar waar ik niks meer mee te maken mag hebben
nee dat mag toch niet gebeuren
en daar treur ik heel erg om