Moederaarde
En daar was moeder aarde
waar winden dromen brachten
vogels vleugels uitdeelden
zonnen hun stralen uitgoten
over het jubelende korenveld
Bloemen toonden er hun kronen
kwetsbaar de zoete gouden kelken
avondrood deed bladeren glanzen
En daar was de schemering
wijl de zonnen ten ondergingen
en vleugels voldaan terug keerden
achtergebleven gloed der zonnen
verdreef er in stilte de duisternis
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Woensdag, maart 30, 2011 19:37 |
| Zo mooi heb jij dit geschreven liefs,dicky |
|
| turtle: | Maandag, maart 28, 2011 14:54 |
| Ook al was hier lang niet meer ( ik ook niet ) je gedichten blijven mooi om te lezen :) Groetjes van mij en hoop dat alles goed met je is |
|
| windwhisper: | Maandag, maart 28, 2011 07:42 |
| heerlijk Cora en de liefde en bewondering voor Moeder Aarde is hier ook te delen, het was een wonderschonen dag en zo is er hoopvol elke morgen lieve groet Cobie |
|
| switi lobi: | Zondag, maart 27, 2011 23:35 |
| Ik krijg hier Avatar-gevoelens bij. Mooi Cora. Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cora (ZIJ) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||