Weldra zijn ze er weer, soms gevaarlijk, telkens verraderlijk, soms eens ruig dan weer niet, ze zijn er wel toch ziet men ze niet.
Rijmplekken.
Zoals bij mist zweven fijne letters door de lucht als waterdruppeltjes op de vlucht. Kristalliseren, doen ze op papier, elk op hun eigen manier. Samen maken ze een lange zin. Voor mijn allerliefste godin
En dat ben jij