De mezelf
DE MEZELF
hoe tergend traag de tijding
toch, het keren van wat was
maar nooit immer zal zijn
hoe vragend de mezelf in
bloeden lachend traant:
mijn komedie schildert
doeken die geen wonde
ooit stelpen kan
hoe heersend de gedachte
hoe zwijgzaam de rebelse ziel
hoe stil het verre heengaan
hoe kwalijk de mens, die ik
met poging tracht te scheppen
tot eeuwig eerbaar ding
hoe verloren dom het dwingen
hoe machtig het verlies
Reacties op dit gedicht
| Zelfexpressie: | Dinsdag, maart 29, 2011 13:07 |
| Ik sluit me aan bij de woorden van Cobie. Ik vind dit echt een prachtig gedicht. Liefs, K. |
|
| Zelfexpressie: | Dinsdag, maart 29, 2011 13:07 |
| Ik sluit me aan bij de woorden van Cobie. Ik vind dit echt een prachtig gedicht. Liefs, K. |
|
| windwhisper: | Dinsdag, maart 29, 2011 10:33 |
| ik ga van je schrijven houden, het is een aparte stijl, dank je voor het delen lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||