anorexia
Vrienden voor het leven
Zei je elke keer
Maar ging het om het even
At ik geen kruimel meer
Bang zijn aan te komen
Maakte je me steeds weer
Je teisterde mijn dromen
En ik gaf me over, elke keer
Maar nu ben ik wantrouwend
En luister niet zo goed
Maar jouw stem zo onderbouwend
Gaf me steeds weer moed
Nu ik je niet goed meer hoor
Ben ik onzeker, bang voor eten
Maar ik heb je nu wel door
En iedereen mag het weten
Dat ik je loslaat voor altijd
En niet meer naar je luister
Het is nu de hoogste tijd
Dat ik stap naar het licht vanuit het duister.
Zei je elke keer
Maar ging het om het even
At ik geen kruimel meer
Bang zijn aan te komen
Maakte je me steeds weer
Je teisterde mijn dromen
En ik gaf me over, elke keer
Maar nu ben ik wantrouwend
En luister niet zo goed
Maar jouw stem zo onderbouwend
Gaf me steeds weer moed
Nu ik je niet goed meer hoor
Ben ik onzeker, bang voor eten
Maar ik heb je nu wel door
En iedereen mag het weten
Dat ik je loslaat voor altijd
En niet meer naar je luister
Het is nu de hoogste tijd
Dat ik stap naar het licht vanuit het duister.
Over dit gedicht
| Auteur: iambadandheisgood | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||