Jef, Jef, Jefke toch
JEF, JEF, JEFKE TOCH
Jef, Jef, Jefke toch
je wandel in het wild
voorspelt gebraak in
vlagen van verbanning
naar het heengaan
in stilte, die zelfs
jij niet horen kan
je stapt niet, je staakt
het tellen van de uren
’t zotmakend wispelturen
tot een halt je tot het hier
in het nu uitkotsen zal
en dan, Jefke
dan sta je niet meer
toch niet in het leven,
die kostbare droom
die je belachelijk duur
in handen kreeg, maar
voor appel en ei te grabbel
gooide voor de mens,
dat leven waard
?
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, september 11, 2014 21:22 |
| Een goed schrijven. Een goed schrijver. | |
| spring-in-het-veld: | Woensdag, maart 30, 2011 11:46 |
| knap stukje, je voelt het gewoon en dat is gaaf graag gelezen, groetje, sihv |
|
| Sheena: | Woensdag, maart 30, 2011 10:51 |
| fijn je weer te zien, was je al een poosje uit het oog verloren en huppeta, daar is tie weer ;-) |
|
| windwhisper: | Woensdag, maart 30, 2011 10:49 |
| weldoordacht lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||