de dood
Ik staar naar buiten
Alles hier gaat mis
Ik richt me op m’n kuiten
En vraag me af hoe het is
De eeuwige rust
Een zachte dood
Een engel die me sust
Liggend in zijn schoot
De looiende velden
En de warmte roepen me toe
Niemand hoort me schelden
Want ik ben al zo moe
Dan loop ik naar boven
Naar de gouden poort
Ik kan het niet geloven
Ik ben nu waar ik hoor
Alles hier gaat mis
Ik richt me op m’n kuiten
En vraag me af hoe het is
De eeuwige rust
Een zachte dood
Een engel die me sust
Liggend in zijn schoot
De looiende velden
En de warmte roepen me toe
Niemand hoort me schelden
Want ik ben al zo moe
Dan loop ik naar boven
Naar de gouden poort
Ik kan het niet geloven
Ik ben nu waar ik hoor
Reacties op dit gedicht
| kwast mucho: | Donderdag, maart 31, 2011 17:35 |
| zal je net zien doen ze weer eens niet open moet je weer helemaal terug en je was al zo moe!! liefs, :) |
|
| entropy: | Woensdag, maart 30, 2011 22:09 |
| Tja... was het maar zo he? | |
Over dit gedicht
| Auteur: iambadandheisgood | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||