linda...
je was mooi maar zag het niet...
onzekerheid bleef maar aan je knagen
je had zo vaak verdriet
je had zoveel vragen..
het leven viel jou zo ontzettend zwaar
maar toch af en toe een zon
bij elk lief of klein gebaar
zag je dat het ook anders kon
praten hebben we veel gedaan
over de zin en onzin van het leven
toch besloot je weg te gaan
je dacht niets meer te kunnen geven
maar lieve schat heb je nu geen spijt?
ik kan het niet geloven
ik ben mijn mooie meisje kwijt
maar je moet mij 1 ding beloven...
waak over sanne en daan
die hadden jou zo nodig
waarom ben je weggegaan?
dit was zo overbodig!!!
wij moeten verder zonder jou
ik mis mijn ukketuk
je weet toch dat ik van je hou!!!
mijn leven is nu stuk...
lieve linda jij was bijzonder!!!
onzekerheid bleef maar aan je knagen
je had zo vaak verdriet
je had zoveel vragen..
het leven viel jou zo ontzettend zwaar
maar toch af en toe een zon
bij elk lief of klein gebaar
zag je dat het ook anders kon
praten hebben we veel gedaan
over de zin en onzin van het leven
toch besloot je weg te gaan
je dacht niets meer te kunnen geven
maar lieve schat heb je nu geen spijt?
ik kan het niet geloven
ik ben mijn mooie meisje kwijt
maar je moet mij 1 ding beloven...
waak over sanne en daan
die hadden jou zo nodig
waarom ben je weggegaan?
dit was zo overbodig!!!
wij moeten verder zonder jou
ik mis mijn ukketuk
je weet toch dat ik van je hou!!!
mijn leven is nu stuk...
lieve linda jij was bijzonder!!!
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Woensdag, maart 30, 2011 22:21 |
| ze vond het leven hier te zwaar... moeilijk om dit te aanvaarden heel veel sterkte petra liefs wr |
|
| entropy: | Woensdag, maart 30, 2011 22:10 |
| Knap geschreven... voel met je mee... | |
Over dit gedicht
| Auteur: petra113 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||