Een huilend hart..
Een huilend hart..
Mijn hart is moe, vol pijn en gebroken,
alle leven die er in mijn lichaam zat,
is er langzaam uit gekropen.
Al mijn vorlijkheid is in één keer weg,
geen zin meer in de dagelijkse dingen,
hoe overwin ik ooit dit moeilijke gevecht.
Het voelt alsof mijn hart schreeuwt en huilt,
en er honderden tranen langs mijn hart kruipen,
die zich niet langer meer kunnen verschuilen.
Mijn gedachten lijken geen seconde stil te staan,
in flitsen komen en gaan de afgelopen negen maand,
is het dan echt de kwestie van tijd die ik moet begaan.
Als ik nu zou mogen kiezen, en terug kon gaan in de tijd,
dan zou ik de tijd kiezen waarin ik ''hem'' nog niet kende,
dan wat ik nu niet de helft van al wat me lief was kwijt.
Zovaak, zoveel voor hem laten gaan en opgegeven,
de liefde heeft mij blind gemaakt, zoals vele zeiden,
kort gezegd had ik samen met hem geen eigen leven.
Mijn enigste hoop is dat mijn leven snel weer normaal is,
dat ik verder kan waar ik elf maand geleden gebleven was,
en dat ik me nooit meer in zo een afschuwelijke jonge vergis.
Reacties op dit gedicht
| zomerkind: | Dinsdag, juli 26, 2011 21:39 |
| je bent nog flexibel en jong angel je komt wel uit je dal gekropen! diepe dalen hebben nl ook hoge toppen! liefs eddie |
|
| entropy: | Woensdag, maart 30, 2011 22:59 |
| Ja, liefde kan hard zijn... | |
| wervelende regenboog: | Woensdag, maart 30, 2011 22:45 |
| zie het maar als een levensles geef jezelf de tijd om het te verwerken en dan de draad weer oppakken en nieuwe ervaringen opdoen sterkte wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Angel~Of~Love | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||